Reis naar Oeganda en Rwanda 2008

Waterdragers1

De meeste mensen denken, wie gaat er op vakantie naar Oeganda en Rwanda. Oeganda stond bekend om zijn oorlogen met kindsoldaten, Rwanda om zijn burgeroorlog tussen de Hutu’s en de Tutsi’s. We hebben er boeken over gelezen en het was echt gruwelijk. Maar deze negatieve berichten uit het verleden zijn achterhaald en Oeganda en Rwanda zijn op dit moment veilige landen om te reizen, mits men niet bij de grens met buurland Congo komt. De natuur is prachtig, het is onontdekt en men probeert via het toerisme een nieuwe bron van inkomsten te genereren. Vooral de film Gorilla’s in the mist, opgenomen in Rwanda heeft ons geïnspireerd deze landen te bezoeken. En uiteraard is een bezoek aan de berggorilla’s in onze reis opgenomen. We hebben voor bijna drie weken een auto met chauffeur geregeld en zijn heel benieuwd wat deze vakantie ons zal brengen.

Hoogtepunt

Tracking naar de berggorilla’s in het
Parc National Volcanoes

Lees hier
Gorilla tracking
Gorilla tracking
Gorilla tracking

Reisschema

Contact
Bericht

Entebbe

Overnachting     : Sophie’s motel (1 nachten)

Onze vlucht naar Entebbe, 30 km van de hoofdstad Kampala, vertrekt vanaf Zaventem met een tussenlanding in Bujumbura, Burundi. Na 8 uur vliegen, dalen we af voor de tussenlanding en als we naar buiten kijken zien we wat men met donker Afrika bedoelt. Het is pikkedonker, geen verlichting, geen gebouwen, helemaal niets. We schrikken ons rot als we ineens de motoren horen bulderen, in onze stoelen worden gedrukt en voelen dat het vliegtuig stijgt in plaats van landt. Na enkele minuten horen we vanuit de cockpit dat ze een doorstart moesten maken, omdat ze niet veilig konden landen in verband met de wind. Ze gaan het nog een keer proberen, maar vliegen dan vanaf de andere kant aan op de luchthaven. Niet echt een fijn idee dat we het nog een keer gaan proberen. Gelukkig lukt het de 2e keer wel en na anderhalf uur wachten, vliegen we door naar Entebbe. Daar gaat de landing gelukkig in een keer goed.  Vanaf de luchthaven worden we naar Sophie’s Motel gebracht. Na een vermoeiende dag duiken we ons bedje in. Morgen begint onze vakantie echt. 

Murchison Falls

Afstand                : 230 km, 5 uur rijden
Overnachting     : Paraa Lodge

De volgende ochtend rijdt er een stoere Landcruiser voor met onze chauffeur en gids Abbas. De eerste bestemming is Murchison Falls, het grootste een van de groenste Oegandese wildparken dat door de machtige rivier de Nijl in tweeën wordt gespleten. Het landschap varieert van dicht regenwoud in het heuvelachtige zuidwestelijk deel tot vlakke savannes in het noordwesten. De rit leidt door prachtige natuur met rode zandwegen en het valt ons op dat er ongelooflijk veel mensen over de weg heen wandelen. Waar ze vandaan en waar naartoe gaan, geen idee, want in de wijde omgeving is geen dorp te zien! Tegen het eind van de middag rijden we het park in en steken we met een pontje de Nijl over. Tijdens de oversteek mogen we niet in de auto zitten en we krijgen van Abbas de instructie om als we aan de overkant zijn, het pontje af te wandelen en op hem te wachten, totdat hij ons met de auto oppikt. Geen probleem…. Ook de lokale bevolking, waaronder een vriendelijk ogende man met een klein kind op schoot, gebruikt het pontje om de overkant te bereiken. Niks mis mee, zou je zeggen, ware het niet dat hij buiten het kleine kind en veel groter geweer bij zich draagt. Niemand reageert hierop, dus het zal wel normaal zijn. Als we het beginterrein van de Lodge oprijden, zien we het  huisnijlpaard “Albert”. We maken op gepaste afstand een foto, want we weten dat niet de leeuwen, maar de nijlpaarden verantwoordelijk zijn voor de meeste doden in Afrika.

De Lodge ligt op een heuvel met uitzicht over de Nijl en vanaf het terras zien we de eerste bokjes en impala’s. Na een kwartiertje komen er een aantal olifanten voorbij gewandeld en beseffen we dat we echt in Afrika zijn. Wat een heerlijk gevoel en wat gaan we een mooie tijd tegemoet.

De volgende ochtend gaan we met Abbas en een lokale ranger op pad. We rijden al snel vanuit het tropisch regenwoud de Savanne op, het is onvoorstelbaar hoe snel het landschap hier verandert. Vanuit het open dak van de Landcruiser hebben we uitstekend zicht en zien we  oribi’s, (lijken op Dik Dik), Jackson hartebeesten, waterbokken, buffels, Uganda cops, whartogs, giraffes, olifanten en als toetje nog twee leeuwen. Ook aan vogels, waaronder de hornbill, kraanvogel, visarenden en weaver birds, is geen gebrek.

’s Middags varen we in een soort brede gemotoriseerde kano naar de Murchison Falls. Het is wel spannend, want in de Nijl wemelt het van de nijlpaarden en krokodillen. Op een veilige afstand wordt de boot stil gelegd en zien we hoe het water zich van 45 meter hoogte naar beneden stort. Op de terugweg valt de regen met bakken uit de lucht en giert de wind over de Nijl. Het bootje gaat zo tekeer dat de schipper besluit, tussen de nijlpaarden in, aan te meren. Na een kwartiertje wordt de regen gelukkig minder en durft de schipper het weer aan. Als verzopen katten komen we aan bij de Lodge, waar de warme koffie, thee en cake al op ons staat te wachten.

De volgende dag bezoeken we met Abbas de top van de waterval, waar het water zich met ongelooflijke kracht door een kloof naar beneden stort. Als we op de terugweg naar de Lodge van het pontje af wandelen, ziet Bobby een kudde olifanten lopen. Tja, daar sta je dan, niet zittend in de auto maar gewoon op de voetjes in de nabijheid van een kudde olifanten, het moet niet gekker worden. De mensen die in het park wonen, staan gelukkig om ons heen en we gaan er dan ook maar vanuit dat het goed gaat komen. En dat komt het ook.

In de namiddag maken we nog een gamedrive de savanne op. Het hoogtepunt van deze drive zijn ongeveer 27 giraffes die de weg oversteken. Ze blijven vlakbij de auto stil staan en we hebben alle tijd om ze in volle glorie te bewonderen. Wat een geluk en wat een mooie afsluiting van de laatste gamedrive in Murchison Falls.

Rond 19:00 uur zijn we terug bij de Lodge. Na het avondeten horen we buiten muziek. Er is een soort zang- en dansgroep die een voorstelling op gaan voeren. We gaan bij het kampvuurtje zitten en laten ons amuseren. Bobby wil het geheel filmen en gaat naar de kamer om de camera op te halen. Als ze terug komt zegt ze dat er 3 olifanten op de parkeerplaats vlakbij de deur van onze kamer staan, ja tuurlijk duh….. Als we na een half uurtje genoeg hebben van de zang en dans, besluiten we om even bij de parkeerplaats te gaan kijken. We schrikken ons rot. Als we de hoek van de Lodge omlopen naar de voordeur van onze kamer, staan we oog in oog met een giga olifant. Dat beest staat gewoon voor onze voordeur. We gaan rechtsomkeert en verstoppen ons zo snel mogelijk in de schaduw achter een boom in de hoop dat de olifant ons niet gezien heeft. Als we nog een keer voorzichtig om het hoekje spieken, zien we dat de olifant onze richting in komt gelopen. Dan maar terug naar de bar voor een drankje en nog even wachten met naar bed gaan. Als we een kwartiertje later nog een keer een kijkje nemen is de olifant gelukkig weg en duiken we veilig ons bedje in.

Kibali Forest

Afstand                : 250 km, 7 uur rijden
Overnachting     : Primate Lodge (2 nachten)

 

Onze volgende bestemming is Kibali Forest, één van de mooiste regenwouden van Oost-Afrika. In het mistige regenwoud op een hoogte van ongeveer 1100 tot 1600 meter leven 13 verschillende primaten. De reden voor ons bezoek zijn de meer dan 1000 chimpansees die hier in het wild leven.

Om 07:00 uur nemen we als eerste het pontje naar de overkant van de Nijl en na een rit van 7 uur over stoffige rode kleiwegen komen we aan in Fort Portal. Het is een mooie rit door de hooglanden van Oeganda. Het valt op dat in Oeganda, ten opzichte van Namibië en Kenia, overal langs de weg mensen lopen. De meeste mensen zijn zo arm dat ze geen ander vervoermiddel dan de voetjes hebben. Vandaag is het zondag en de meeste mensen zijn op weg naar de kerk. Ondanks de armoede zijn ze allemaal netjes gekleed. De dames dragen witte jurken en we vragen ons af hoe wit de jurk nog is als ze aankomen bij de kerk. Als wij langzaam voorbij rijden, krijgen ze alsnog een fikse rode stoflaag over zich heen. Na de lunch is het nog een uurtje hobbelen tot aan de lodge in Kibali Forest. Onze accommodatie is een tent met terras op houten palen, midden in het tropische regenwoud. Naast de tent staat een schoorsteen met een watertank er bovenop. Rond vijf uur wordt er een kampvuurtje in de schoorsteen aangemaakt en een uurtje later hebben we een warme douche, hoezo inventief. Al snel zien we voor de tent de eerste apen door de bomen slingeren. Eén van de apen heeft een zwart met wit gezicht en een rode staart, wow , we beginnen goed. Na een lekkere avondmaaltijd in het bij de Lodge behorende restaurant sluiten we de dag af bij een kampvuur. En dan op tijd naar bed want morgen is het vroeg dag en gaan we op visite bij de Chimpansees.

De volgende ochtend zitten we om 7 uur opgewonden aan het ontbijt. Helaas krijgen we van Abbas te horen dat onze permits voor de trekking voor morgen zijn. De ochtend brengen we relaxend door op het terras voor onze tent. We lezen een boekje, schrijven kaartjes naar Nederland en in de tussentijd slingeren de apen voorbij. Eigenlijk wel even lekker na de lange rit van gisteren.

Om twee uur maken we een wandeling van drie uur met een gids door de Bigodi Swamp. We zien veel verschillende vogels en 5 van de 7 apensoorten die in de Swamp leven. De black and white Colobus is de mooiste. Hij heeft een zwart met wit gezicht, een zwarte rug met aan de zijkanten hele lange witte haren en een zwarte staart met aan het uiteinde een hele grote witte pluim. De wandeling is een goede oefening voor de zware tocht van morgen. Dus op tijd naar bed en morgen gezond weer op.

Vandaag is het zover de trekking naar de chimpansees. Voordat we het ontbijtje naar binnen hebben gewerkt, begint het ongelooflijk hard te regenen en te onweren. We trekken onze regenkleding aan en ondanks het beestenweer hebben we er zin in. We worden in groepen ingedeeld en krijgen uitleg over de trekking. Het is de bedoeling dat we een meter of 8 afstand van de chimpansees houden. Als iemand van ons naar de wc moet, dan moeten we dat aangeven en wordt er een gat gegraven. Daar doe je de behoefte in en daarna wordt het gat gedicht. Ze doen dit, omdat de Chimps veel van mensen weg hebben en dus ook vatbaar zijn voor onze ziektes. Op deze manier willen ze voorkomen dat ze door ons ziek kunnen worden. We banen ons een weg door het regenwoud en vrij snel horen we de geluiden van de chimpansees. Na een half uurtje zien we de eersten al hoog in de bomen zitten. Met de verrekijker kunnen we ze goed zien en we zijn ontzettend blij dat we ze gevonden hebben.
Nadat we ze een kwartiertje bewonderd hebben, beginnen ze luid te roepen en te schreeuwen. De gids zegt dat ze zo vanuit de hoge bomen naar beneden zullen komen. En ja hoor, binnen een paar minuten vallen van alle kanten de Chimps uit de bomen. De afgesproken regel van 8 meter afstand houden gaat helaas niet lukken. Ze slingeren zelfs over onze hoofden heen. Op amper een meter afstand komt een Chimp via een liaan naar beneden geklommen en binnen no time zijn we omringd door de Chimps. Ze trekken dieper het regenwoud en zijn behoorlijk snel als ze zich over de grond verplaatsen. Het is inmiddels droog en onze gids zet de achtervolging in. Al met al vertoeven we meer dan een uur tussen deze geweldige primaten, wat een belevenis is dit. Na de trekking gaan we zo snel mogelijk terug naar onze tent. In het regenwoud zaten namelijk ook ontzettend grote rode zogenaamde safari ants. Dat zijn reuze mieren die tegen je schoenen omhoog klimmen en dan in je schoenen afdalen. En bijten dat ze kunnen, wat een ellende. Vooral Bobby werd zwaar onder vuur genomen. Ze kleedt zich buiten de tent helemaal uit en dan blijkt dat de mieren zelfs in haar trui en broek zitten. Maar het was allemaal de moeite waard en we zouden het zo nog een keer over doen. Het was een ongelooflijk mooie ervaring om de Chimps in hun eigen omgeving van zo dichtbij mee te mogen maken.

Queen Elisabeth National Park

Afstand                : 100 km, 3 uur rijden
Overnachting     : Mweya lodge (3 nachten)

 Na de lunch gaan we op weg naar het Queen Elizabeth National Park, het bekendste nationale park van Oeganda. Het ligt in het westen van het land aan het Edwardmeer, het Kazingakanaal en het Georgemeer. Onderweg naar het park passeren we de evenaar, waar we uiteraard stoppen om het voor eeuwig op een foto vast te leggen. Je passeert niet elke dag de evenaar toch? De Lodge ligt prachtig op een heuvel van een schiereiland. Het is hier super luxe en vanaf een overdekt terras hebben we een prachtig uitzicht over het Kazinga kanaal. Als we met een drankje van het uitzicht genieten komen er een paar Warthogs op visite. Binnen de kortste keren zitten ze bovenop elkaar en vermoedelijk zullen er in de nabije toekomst drie Wharthogs het terrein onveilig maken. Na het avondeten en een afzakkertje worden we onder begeleiding naar onze kamer gebracht. Tja, je zit in een wildpark dus er zal maar een leeuw op visite komen!!!!! We leveren onze was nog in (smerig van de trekking naar de chimps) en als het goed is krijgen we die weer schoon terug.

De volgende ochtend start om 7 uur onze eerste gamedrive in dit park. De afdakjes van de Landrover staan open, het zonnetje komt door, maar het is nog fris. We rijden door de schitterende savannes met gele grassen en overal staan ontzettend grote cactusbomen. De zon kleurt de grassen geel en in de verte hangt tussen de bomen een mysterieuze ochtendmist. Zet dan nog een paar impala’s in het landschap en je kunt niet meer anders dan ademloos genieten. Wat is dit mooi!!!!! We spotten twee hyena’s die voor het ontbijt een impala aan het afkluiven zijn. Buiten de vele impalasoorten, waarvan er twee mannetjes in een zwaar gevecht zitten, zien we weinig ander wild. Maar de geweldige savanne ziet er zo mooi en indrukwekkend uit, dat het ons niet uit maakt. Als we bijna terug zijn bij de Lodge, krijgen we nog een toetje geserveerd. Een kudde olifanten wandelt ongeveer 10 meter bij onze auto vandaan. Ook die kunnen we van ons lijstje schrappen.

Om tien uur schuiven we aan voor een overheerlijk ontbijt. Daarna relaxen we op het terras, lekker lezen, puzzelen en genieten van het prachtige uitzicht/ ’s-Middags maken we een boottocht over het kanaal. Uiteraard zien we weer ontelbare hippo’s, dikke vette krokodillen en talrijke vogels met als hoogtepunt een aantal prachtige visarenden. Nog een paar water tankende olifanten en een dorstige leeuwin maken het lijstje compleet. Het zonnetje schijnt, het bootje vaart, het uitzicht is geweldig, niks meer aan doen.

Ook de volgende ochtend gaan we vroeg op pad naar het meest zuidelijke gedeelte van het park genaamd Ishasha, bekend om zijn boom klimmende leeuwen. Als we bij de Lodge vertrekken zien we na 10 minuten een luie leeuw langs de kant van de weg liggen. Oké, gaan we naar Ishasha voor de boomklimmende leeuwen, zien we er eentje vlakbij de Lodge, dat belooft wat voor vandaag. Het is 75 kilometer rijden over een verschrikkelijke weg, maar de omgeving is prachtig en we genieten van elke kilometer. Rond tien uur rijden we de gate van Ishasha binnen en zittend op het dak van de Landrover gaan we vol goede moed op zoek naar de boomklimmende leeuwen. We zien Topi’s, Uganda Cops, Warthogs, maar er is geen leeuw te bekennen, niet in een boom en niet op de grond. Jammer, maar het is niet anders, ook dit gedeelte van het park is prachtig, mooie savannes, fig trees, precies de natuur waar wij van houden. Rond een uur beëindigen we onze zoektocht en begint de lange weg terug naar de Lodge. En uiteraard vlakbij de Lodge zien we dezelfde leeuw lui in de struiken zitten. Wat een pestkop…. rijden we 75 kilometer om de leeuwen te zien, zien we er op de heen en terugweg een 5 kilometer van de Lodge vandaan. Abbas rijdt als afsluiting nog een zijweggetje in, in de hoop ons nog iets leuks te laten zien. En ja hoor, ineens rijden we tussen een kudde olifanten door. Aangezien ze links en rechts van de weg staan en de weg steil omhoog loopt, moet hij doorrijden. Stoppen zou te gevaarlijk zijn. Rond vijf uur komen we na een gamedrive van 10 uur terug bij de Lodge. Abbas zal wel doodop zijn, maar je merkt niets aan hem. Hij blijft even vriendelijk, vrolijk en enthousiast, wat hebben we een geluk met hem. Na een frisse douche eten we ons laatste avondmaal op deze locatie en is het tijd om onze rugzakken weer in te pakken. Morgen vertrekken we weer rond 08:00 uur naar Lake Bunyonyi.  

Lake Bunyonyi

Afstand                : 250 km, 5 uur rijden

Overnachting     : Arcadia Lodge (1 nachten)

 

Lake Bunyonyi betekent ‘plaats van de kleine vogels’ en is misschien wel de meest idyllische plek in Oeganda en wordt ook wel Klein Zwitserland genoemd. Dit prachtige kratermeer ligt verscholen tussen vele vulkaanpieken en is het één na diepste meer van Afrika (900 meter). We hebben een lange rit voor de boeg door de prachtige heuvellandschappen van Oeganda. Als we door een van de vele dorpjes rijden stoppen we bij een schooltje. Eén van de leerkrachten nodigt ons uit in zijn klaslokaaltje. Hij heeft ongeveer 30 kinderen in zijn klas, tussen de 6 en 12 jaar oud. Sommige kinderen dragen een keurig schoon uniform met schoenen, anderen een uniform dat ze volgens mij de hele week aan hebben en vele kinderen dragen hun eigen oude kloffie. Een paar kinderen hebben een pen en of een schrift, verder hebben ze niets. Respect voor de leerkracht die op deze manier dagelijks de kinderen iets bij probeert te brengen.

Lake Bunyonyi is niet ver van de Rwandese grens en onderweg zien we tientallen fietsers volgepakt met bananentrossen. De bananen komen van Rwanda en de mensen zijn dagen onderweg om ze op te halen.  In de loop van de middag komen we aan bij onze Lodge. Hij ligt op een heuvel te midden van uitgestrekte tuinen en met een onovertroffen uitzicht over het prachtige Lake Bunyonyi met zijn vele eilandjes. Wat is Oeganda mooi.

Volcanoes National Park

Afstand                : 50 km, 2 uur rijden
Overnachting     : Mountain Gorilla Nest (2 nachten)

Vandaag is een bijzondere dag. Bobby is jarig en we steken de grens over naar Rwanda, ooit verscheurd door een burgeroorlog tussen de Hutu’s en te Tutsi’s. Na een lekker verjaardagsontbijt genieten we nog een paar uur van de omgeving. Rond het middaguur rijden we door de bergen over zand en modderwegen langs diepe afgronden naar de Rwandese grens. De grensformaliteiten vallen ons reuze mee en binnen no time rijden we op Rwandees grondgebied. Bizar is het grote contrast met Oeganda. We rijden nu over asfalt, de verkeersregels worden toegepast, de straten zijn schoon en de huizen in de dorpjes hebben nette aangelegde voortuintjes. Wat heeft dit land in korte tijd grote stappen gemaakt. We overnachten in het park aan de voet van het Virunga gebergte. ’s Avonds worden de nieuwe gasten bij een kampvuur geëntertaind met zang en dans van de lokale bevolking.  

Maar daarvoor zijn we niet gekomen, we willen dat het zo snel mogelijk morgen is, want dan is de gorillatracking.  

 

Gorilla tracking

Het verslag  en foto’s van  de tracking naar de berggorilla’s in het
Parc National Volcanoes in Rwanda.

Lees hier

Kigali 

Afstand                : 105 km, 2 uur rijden

Overnachting     : Hotel Chez Lando (1 nachten)

 

Na de spectaculaire tracking en een frisse douche rijden we door naar de Kigali, hoofdstad van Rwanda. Hier bezoeken we de volgende dag het indrukwekkende Rwanda Genocide memorial museum. Het Kigali-genocidemonument herdenkt de Rwandese genocide in 1994, waarbij naar schatting 500.000 tot 1 miljoen Tutsi’s (ongeveer 70% van de totale bevolkingsgroep) en gematigde Hutu’s in een periode van 100 dagen werden vermoord. De overblijfselen van meer dan 250.000 mensen werden bij deze memorial begraven en hun namen staan in de wall of names gegraveerd. En dan te bedenken dat ze eigenlijk een volk waren, voordat ze door de Duitsers het land eind 19e eeuw binnen viel en het volk op basis van uiterlijk (lang en slank – klein en fors) in Hutu’s en Tutsi’s verdeelde. We zijn erg onder de indruk van ons bezoek aan deze memorial. Wat een uitersten hebben we gisteren en vandaag gezien. De vreedzame gorilla’s hoog in de bergen van het Volcans park en de pijnlijke genocide geschiedenis van dit prachtige land. ’s Avonds eten we een simpel hapje in de stad en met een afzakkertje proberen we de indrukken van de afgelopen dagen een plaatsje te geven.

Lake Mburo National Park

Afstand                : 300 km, 5 uur rijden

Overnachting     : Mihingo Lodge (2 nachten)

 

En dan gaan we al naar de laatste bestemming van onze vakantie. Lake Mburo is het kleinste wildpark van Oeganda, op enkele uren rijden van de hoofdstad Kampala. In dit park zitten meer dan 315 verschillende vogelsoorten en 68 verschillende zoogdieren, waaronder impala’s, buffels, zebra’s, luipaarden, hyena’s, jakhalzen, etc. Wat Lake Mburo zo uniek maakt is dat dit het enige park is waar onder begeleiding wandel safari’s worden toegestaan. Bobby weet niet dat ik voor haar verjaardag de accommodatie heb geüpgraded en we twee nachten in de heuvels in de Mihingo Lodge door gaan brengen. We hebben een prachtige luxe tent op palen met een groot privé terras. De grote ramen van de badkamer zijn alleen voorzien van muskietengaas en de douche is in het midden van het vertrek. Ook tijdens het douchen hebben we dus uitzicht op de vallei. Dit alles ligt verscholen tussen de bomen en op een dusdanige afstand van de andere accommodaties, dat we niemand zien of horen. Bij het restaurant ligt ook een mooi zwembad vanwaar we nog twee avonden van de prachtige Afrikaanse zonsondergang mogen genieten.

Na een goede nachtrust worden we gewekt met koffie en thee. Een half uurtje later wordt het uitgebreide luxe ontbijt gebracht en voelen we ons wel erg decadent. Voor vandaag staat een safari in de omgeving op het programma. Ook al is het een klein park, het blijft genieten om door de natuur te rijden en de vogels en wilde dieren te zien. We komen ook een school tegen die op schoolreis zijn. Wat zijn deze kinderen gedisciplineerd. Ze staan keurig in de rij voor een bord met eten. De kleintjes staan vooraan en de grotere kinderen wachten geduldig af tot ook zij aan de beurt zijn. Hier kunnen de Nederlandse kinderen nog iets van leren. In het begin kijken ze schuchter onze kant op, maar als het ijs gebroken is, komen ze steeds nieuwsgieriger dichterbij. Ook mijn fotocamera is erg interessant en om de beurt willen ze zien hoe het werkt. In de loop van de middag komen we terug bij de Lodge en vertoeven we lekker aan het zwembad. ’s Avonds worden we weer verwend met een super diner, wat een afsluiting van onze vakantie in Oeganda.

De volgende ochtend maken we voor zonsopgang uiteraard nog een wandelsafari met een gids die een indrukwekkend geweer bij zich heeft. Volgens hem hoeven we ons nergens zorgen over te maken, maar als we oog in oog met een hyena komen te staan, twijfel ik aan zijn woorden. Gelukkig wandelt de hyena op zijn gemakje de andere kant op. Verder zien we geen gevaarlijk wild, alleen maar impala’s, zebra’s, oryxen en nog veel meer. Na de lunch brengt Abbas ons terug naar de bewoonde wereld en diezelfde avond vliegen we vanaf de luchthaven bij Entebbe terug naar huis. We kijken terug op een geweldig mooie gevarieerde, avontuurlijke en indrukwekkende reis, met als hoogtepunt het bezoek aan de berggorilla’s in Rwanda.