Camperreis naar New Mexico 2019

Reisschema

  • 30 mei           > vlucht naar Phoenix
  • 31 mei           > rit naar White Tank Mountain
  • 1 juni             > rit naar Organ Pipe Park
  • 2 juni             > Organ Pipe Park
  • 3 juni             > rit naar Chiricahua
  • 4 en 5 juni    > Chiricahua
  • 6 juni             > rit naar City of Rock State Park
  • 7 juni             > rit naar White Sand Nat. Monument
  • 8 juni             > White Sand Nat. Monument
  • 9 juni             > rit naar Valley of Fire State Park
  • 10 juni           > Valley of Fire State Park
  • 11 juni           >  rit naar Santa Fe
  • 12 juni           > Santa Fe
  • 13 juni           >  Kasha Katuwe en terug naar Santa Fe     
  • 14 juni              > rit naar Taos
  • 15 juni              > rit naar Great Sand Dunes
  • 16 juni              > Great Sand Dunes
  • 17 juni              > rit naar Shiprock bij Farmington
  • 18 juni              > omgeving van Shiprock bij Farmington
  • 19 juni              > rit naar Bisti Badlands
  • 20 juni              > rit naar Canyon de Chelley
  • 21 en 22 juni   > Canyon de Chelley
  • 23 juni              > rit naar Petrified Forest
  • 24 juni              > Petrified Forest
  • 25 juni              > rit naar Lost Dutchman State Park
  • 26 juni              > rit naar Phoenix
  • 27 juni              > Camper inleveren
  • 28 juni              > vlucht naar Sint Maarten

White tank mountain

Afstand 30 km, half uur rijden
Campground: White Tank Mountain campground ( 1 nacht)

Na twee camperreizen met als vertrekpunt San Francisco en Denver, vertrekken we dit jaar begin juni voor onze 3e camperreis vanuit Phoenix Arizona. Het grootste gedeelte van de vierweekse reis zullen we ons in  New Mexico bevinden. Onze camper huren we weer bij El Monte en we krijgen een super mooie, bijna nieuwe camper mee. Hij is 23 ft, lekker ruim voor 2 personen en compact genoeg om relaxt mee te kunnen rijden. Na uitgebreid  inkopen te hebben gedaan bij de Walmart en de Safeway rijden we naar een campground in het White Tank Mountain Park. Dit is een half uur buiten Phoenix in de heuvels tussen de cactussen en een prima start voor het begin van de reis. De campground is bijna leeg en vanaf ons plekje hebben we een mooi uitzicht op Phoenix. We richten op ons gemak de camper in en zijn klaar om  aan ons camperavontuur te beginnen.

Organ Pipe Cactus Park

Afstand: 200 km, 2,5 uur rijden
Campground: Twin Peaks campground (2 nachten)

Na een ochtend wandeling over de “Grey Fox Trail” rijden we in een kleine 3 uur naar het Organ Pipe Cactus Park. Deze cactus groeit in de USA alleen in de Sonoran Dessert in de staat Arizona. Onderweg zien we af en toe een Organ Pipe staan, maar als we door de heuvels het park in rijden zien we de ene cactus na de andere, wat een geweldig groot gebied. Op de campsite waar zeker meer dan 100 RV’s terecht kunnen, staan er welgeteld 3. En dan tellen we onszelf mee…. We hebben een schitterende plek aan de rand van de campground met een mooi uitzicht over de weidse vallei met cactussen. In het “lege” bezoekerscentrum zien we een korte introductiefilm en krijgen we advies over een aantal wandelingen en een scenic drive. Die mag met een RV tot 25 ft gereden worden, dus we mogen de Ajo Mountain Trail scenic drive op. Dit is één van de redenen waarom we nooit een camper boven de 25 ft huren.

De scenic drive is het mooist in de ochtend en rond 7 uur rijden we de 1 richtingsweg van gravel op.
Over de gehele route zijn 18 scenic points en we hebben een foldertje bij ons waarin, ze allemaal omschreven worden. De route is echt prachtig, midden door de verschillende soorten cactussen. We hobbelen behoorlijk heen en weer en in een camper merk je dat veel meer dan in een auto. Het bestek, de borden, alles wat we bij ons hebben laat van zich horen. Op een gegeven moment gaan we de bergen in en via een bochtige weg, gelukkig is dit stukje voorzien van asfalt, slingeren we naar boven. Bobby is aan het filmen en roept op een gegeven moment dat ik meer naar haar kant moet gaan rijden, omdat ik nog ruimte over heb. Aan mijn kant is namelijk de afgrond… maar ook daar heb ik ruimte genoeg, dus geen paniek…. 

Op een mooie plek met uitzicht over het park zetten we de camper aan de kant voor een pauze. We zetten koffie en thee, klappen het zonnescherm van de camper uit en installeren de stoeltjes in de schaduw. We hebben een prachtig uitzicht en Bobby leest de informatie over deze stop voor. De Chain Fruit Cholla cactus heeft een soort bolletjes die als een ketting aan elkaar zitten. De cactus plant zich voort doordat deze bollen als het ware op de vacht van dieren springen, vervolgens een stuk mee rijden om later ergens achter te blijven en wortel te schieten. Bobby daagt de cactus uit en warempel, als een soort magneet springt een van de bolletjes naar Bobby toe. De stekels gaan door het stof van haar lange broek en de weerhaakjes zetten zich vast in haar been. Na een aantal mislukte pogingen om de stekels los te trekken, is Bobby het zat. Ze pakt stoer een van de stekels vast om de cactus los te trekken. En ja hoor, het lukt, de cactus verplaatst zich van het vel in haar been, naar het vel op haar hand en duim…. Dit werkt dus ook niet. Ik pak twee lepels uit de camper en vouw deze om de bol met stekels heen. Na een paar verwoede pogingen verplaatst de cactus zich op haar hand richting de pols….. maar gelukkig lukt het bij de volgende poging om het bolletje van haar hand te verwijderen. Nu nog met een pincet de overgebleven stekels uit het vel trekken en het Chain Fruit Cholla ( you tube) avontuur zit erop. De beschrijving van de cactus klopte helemaal en een volgende keer hoeft ze het niet meer uit te proberen….

Na dit hachelijke avontuur rijden we het laatste gedeelte van de drive en gaan we terug naar de campground. Het valt ons op dat er HELEMAAL niemand anders op de campground staat, we hebben alles helemaal voor ons alleen. Tegen zonsondergang maken we nog een mooie korte wandeling, waarbij we uitzicht hebben op de campground met het achterliggende landschap. Terug bij de camper maakt Bobby haar 1e kampvuurtje, koken we ons avondmaal en genieten we van de prachtige sterrenhemel voordat we moe en voldaan ons bedje in kruipen.

Chiricahua National Park

Afstand: 480 km, 5 uur rijden
Campground: Bonita Canyon Campground (2 nachten)

Het Chiricahua National Park bestaat uit duizenden smalle rotspilaren en balancerende grijs en groene rotsblokken, bestaande uit vulkanisch gesteente. Het park ligt boven de 2000 meter, waardoor het ‘s avonds lekker afkoelt. Op weg naar het park kopen we verse groenten, vlees en fruit en gooien de tank vol. In het park hebben we namelijk geen voorzieningen en zijn we op onze voorraad aangewezen. Bij het visitorcenter horen we dat er in het gebied ook zwarte beren zitten… oeps dat wordt oppassen met wandelen… Als we de campground op rijden zien we meteen een prachtige specht die driftig een gat in een boom aan het maken is. Nadat we dit fotografisch hebben vastgelegd, installeren we onze camper onder de dennenbomen. Het is hier wel veel drukker dan in Organ Pipe, hier staan zeker nog 4 andere gasten met een tentje, wat een rust.

In het park zijn ontzettend veel wandelroutes en na een stevig ontbijt rijden we rond half 9 de Bonita Canyon Drive op naar de top van het park op 2700 meter. We zoeken de routes wel uit, want hier mogen geen campers boven de 29 ft komen. Buiten het feit dat het een smalle kronkelweg is naar boven met prachtige uitzichten op de rotspilaren en we blij zijn dat er geen tegemoet komend verkeer is, worden we ook aangenaam verrast met een zwarte beer die de weg over steekt. Prachtig, maar ook even een reminder dat we ze tijdens de wandeling ook tegen kunnen komen. We hebben helaas nog geen beerspray, dus als we er een tegen komen moeten we ons groot maken, veel geluid maken en hopen dat de beer begrijpt dat hij dan de andere kant op moet gaan.
Vanaf de top, genaamd Massai Point hebben we een schitterend uitzicht over het gebied. We parkeren de camper bij de Echo Canyon trail en beginnen aan de hike van 5,5 kilometer. Het eerste gedeelte gaat door de prachtige pilaren naar beneden. We komen een aantal uitwerpselen tegen, waarvan we denken dat ze van beren zijn… niet aan denken dus….. Op een gegeven moment komen we een boom tegen met allemaal krassen op de stam en de schors verspreid over het wandelpad. Kan volgens ons maar 1 ding betekenen, een beer heeft zijn nageltjes gescherpt.. oeps. We wandelen verder met om de paar minuten de kreet he bear, go away bear. Na een prachtige wandeling genieten we de rest van de middag op de campground en warmen we ons in de loop van de avond op bij ons kampvuur. Dit is het camperleven waar we zo van houden.  

De volgende ochtend gaan we weer vroeg op pad en wandelen we de Lower Rhyolite Canyon trail, die bergop gaat over een afstand van 2.3 km. Het plan is op dit punt te keren en weer terug te lopen. Echter als we op het punt aan komen is het pas 9 uur en besluiten we ook de Upper Rhyolote Canyon Trail te lopen. Volgens Bobby is deze maar 1.1 km en dat kunnen onze beentjes wel hebben. Dus vol goede moed verder bergop. Het is een behoorlijke klim en we twijfelen of we tot deze helemaal af zullen lopen. Maar doorzetters zoals we zijn lopen we de gehele trail. En wat blijkt als we boven aan komen… het was 1.1 mijl, dus 1.8 km. Kleine vergissing en onze beentjes moeten het bezuren. Gelukkig is de terugweg grotendeels bergaf en rond half 12 komen we moe maar voldaan bij het Visitor center aan. In het totaal hebben we 4.6 en 3.6 km gelopen, totaal 8.2, en dat in de bergen dat is niet niks. Het was een mooie wandeling, deels door de bossen en deels langs de bergwanden met uitzicht op de rotspilaren. Na de hike gaan we naar de campground en rusten we de rest van de dag lekker uit. Morgen gaan we verder en dan rijden we vanaf Arizona New Mexico in.

Silver City

Onze volgende bestemming is het City of Rock State Park en we nemen de route via Silverton (new Mexico). Silverton is van oudsher een klein mijnwerkersdorpje dat nog steeds de sfeer van de cowboytijd uitstraalt. In the old town vind je gebouwen en straten uit de tijd dat mijnwerkers door de straten klosten en er repen zilver wachten op transport in bewaakte koetsen. Er zijn gezellige restaurantjes, koffiehuizen, kunstgalerieën, antiekwinkeltjes en souvenirwinkels. Ook een bezoekje aan het lokale museum is de moeite waard. Na een lekkere lunch kopen we voor het eerst sinds onze aankomst in Amerika bij de lokale bakker vers gebakken granenbrood. Zo veel beter dan het kleffe supermarktbrood. Daarna vervolgen we onze weg naar het volgende park.

City of Rock State Park

Afstand: 250 km, 3 uur rijden
Campground: City of Rock (1 nacht)

Dit is een heel klein park midden in een redelijk vlak landschap, waar door vulkaanuitbarstingen over een omtrek van een paar km2 allemaal rotsblokken liggen. State Parks zijn vaak net zo mooi als National Parks en worden normaal gesproken veel minder bezocht. We blijven hier maar 1 nacht en hebben een mooie plek voor onze camper. Voor de zonsondergang maken we een korte wandeling. Overdag is het te warm om te wandelen en tegen de avond zijn de kleuren van de rotsblokken veel mooier. Als we terug komen op de campground eten we bij het genot van een knetterend kampvuurtje onder wederom een prachtige sterrenhemel. Wat is het leven mooi!!!!

White Sand National Monument       

Afstand: 230 km, 3 uur rijden
Campground: Oliver Lee campground

We rijden naar een campground in het Oliver Lee Memorial Park, ongeveer een half uurtje rijden van de duinen vandaan. Het is first come first serve en we vinden gelukkig een hook-up voor maar $14.

Het plan is om voor zonsondergang de duinen te bezoeken. De duinen van White Sands National Monument bestaan niet uit zand, maar uit gipskristallen. Ze beslaan een oppervlakte van ongeveer 710 km² en zijn daarmee het grootste gypsumveld ter wereld. In de omliggende gebergten komt veel gypsum voor en gedurende miljoenen jaren is er veel gypsum door regen- en smeltwater opgelost en meegevoerd naar het lager gelegen basin. Door de verdamping van het water bleven de gipskristallen over, die door de wind werden verplaatst, waardoor zich uiteindelijk de duinen hebben gevormd.  

Het park heeft een scenic route van 16 mijl, deels verhard en deels op het “zand”. De route is prachtig al laat het zonnetje het even afweten. Daardoor zijn de duinen niet verblindend wit, maar meer gebroken wit. Dat is wel jammer, maar we nemen het zoals het is. We stoppen op een aantal plekken en wandelen een stuk de duinen in. Zo vreemd om te zien, witte duinen met op vele plekken nog vegetatie zoals Yucca’s en andere struiken. Rond 6 uur zetten we de camper aan de kant van de duinen en eten we ons maaltje. Daarna genieten we van een mooie zonsondergang, ondanks of dankzij de bewolking. Wat was het mooi en wat zijn we blij dat we ondanks de bewolking toch vanmiddag nog naar het park zijn gegaan. En aangezien de volgende dag de lucht helder blauw is, besluiten we gewoon nog een keer te gaan. We wandelen de Alkali Flat trail en wandelen zover de duinen in, dat we er helemaal door worden omringd. Nu zien we pas hoe wijds het is en hoe verblindend wit. Als het warmer begint te worden, wandelen we terug naar onze camper en vervolgens we onze weg naar het volgende park.

Valley of Fires State Park

Afstand: 125 km, 1,5 uur rijden
Campground: Valley of Fires

Niet ver van de witte zandduinen vandaan ligt het gitzwarte Valley of Fires State Park. In dit gebied heeft ongeveer 5000 jaar geleden een vulkaanuitbarsting plaats gevonden, waarna een basin zich heeft gevuld met lava. Op afstand zien we de zwarte lavavelden opdoemen, een bizar contrast met de witte zandduinen, die we net achter ons hebben gelaten. Het parkje heeft een kleine campground met plaatsen op een verhoogde lavawand, waardoor we een mooi uitzicht hebben over het lavaveld. We blijven hier maar een nacht. Gelukkig zijn er hook-up plaatsen en kunnen we de airco aanzetten, want het is hier bloedheet. Eind van de middag wandelen we een korte trail door het lavaveld. Het is een asfalt wandelpad en als je door het lavaveld heen loopt, is het veel mooier dan als je er van boven op kijkt. Het lavaveld is helemaal begroeit met cactussen en andere planten, waarvan er ook nog behoorlijk wat in bloei staan. Na terugkomst bij de camper genieten we van de zonsondergang en koken we in de camper. We mogen de firegrill niet gebruiken om een kampvuur te maken, omdat het te droog is en te hard waait. We genieten nog even van de stilte om ons heen, want morgen verlaten we de natuur en trekken we voor 2 dagen de stad in.

Santa Fe

Afstand: 300 km, hele dag
Campground: Los Suenos RV park

We rijden naar Santa Fe over de scenic route genaamd de Turquoise trail. De route loopt door het groene heuvelige land door het populaire gehuchtje Madrid. Madrid was ooit een kolenmijn stadje en de straten zijn bezaaid met huisjes van mijnwerkers, die zijn omgebouwd tot winkeltjes en galerijen. Het is een kunstbestemming en als we het plaatsje binnen rijden zien we wat men bedoeld. Er is een doorgaande smalle weg waar aan beide kanten het ene na het andere kleine gekleurde huisje staat. Bijna allemaal hebben ze kunst in de voortuin en de mensen wandelen gezellig door het straatje heen. We manoeuvreren de camper door het smalle straatje en vinden gelukkig een plekje waar we kunnen parkeren. De sfeer in Madrid is erg gemoedelijke en we lunchen op een leuk buitenterras waar een gitariste voor entertainment zorgt. Daarna vervolgen we onze route naar Santa Fe.

In Santa Fe hebben we voor het eerst een RV campground en we realiseren ons direct waarom we hier liever niet staan. Allemaal grote RV’s hutje mutje op elkaar aan de rand van de stad. We hebben hier wel de mogelijkheid om te wassen, water bij te vullen en kunnen voor de deur met de bus de stad in. Een noodzakelijk kwaad dus!!!

Santa Fe is een geweldig leuke stad en bestaat uit allemaal Adobe huisjes van hooguit twee verdiepingen hoog. We beginnen bij de Plaza, een gezellig pleintje waar een violist zijn kunsten laat horen. Daarna bezoeken we het museum of art, wat een beetje tegen valt. Daarna wandelen we langs de Palace of the Governers, waar Native Americans hun kunst verkopen. Via de Sint Franciscus Basiliek wandelen we verder naar Canyon Road. Dit is het creatieve hart van deze kunststad. Dit mag je niet overslaan. Aan deze historische weg grenzen vele kunstgalerijen, ontwerpstudio’s, kunstwinkels en restaurantjes. We kijken onze ogen uit. Prachtige Adobe huisjes versiert met kunst aan de muren, in de tuinen, overal waar je kijkt zie je kunst. Nadat we moe gelopen zijn wachten we zeker een half uur op een busje dat ons terug brengt in de richting van het Plaza. Daar pikken we een terrasje en voor het eerst sinds onze reis gaan we ’s avonds heerlijk uiteten.

Kasha Katuwe Tent Rock National Monument

Dit kleine parkje ligt 65 kilometer van Santa Fe en bestaat uit unieke kegelvormige rots formaties, de tent Rocks. De rotsen zijn miljoenen jaren geleden ontstaan als gevolg van een aantal vulkanische erupties en zijn tussen de paar meter en 30 meter hoog. Als we bij het park aan komen, tonen we onze All American pas en mogen we gratis het park in. Als we aan het begin van de Canyon trail aankomen zien we twee stoere Rangers een ratelslang onder controle houden. Wow, die hadden we nog niet gezien en gehoord. De wandelroute is prachtig en de tent Rocks zijn adembenemend mooi. De trail loopt voor een gedeelte door een Canyon die zo smal is, dat we onze voeten niet naast elkaar kunnen zetten. Overal om ons heen zien we de tent Rocks. Het weer is goed, zon en niet al te heet, zeker niet in de schaduw van de canon. Als we de Canyon uit komen begint de klim naar boven. We zitten op 2000 meter en doen het rustig aan. Veel water drinken en op tijd op adem komen. Dat laatste gebeurt vanzelf, omdat we steeds stil staan om de prachtige omgeving te bewonderen. Wat een geweldig park is dit. Eenmaal boven hebben we een prachtig uitzicht over het gehele gebied. De weg terug is net zo mooi als de weg heen en na 2,5 uur zijn we terug bij de camper. En dan is het een voordeel dat we met een camper reizen. We zijn bezweet en nemen een heerlijke koude douche, voordat we verder rijden naar Valles Caldera.

Valles Caldera

Afstand: vanaf Santa Fe 250 km, 4 uur rijden
Campground: Jemez Falls (1 nacht) en Juniper (1 nacht)

Dit is een bosrijk gebied met een grote vallei, ook ontstaan door een vulkaan uitbarsting. Het eerste gedeelte van de route is nog een stukje snelweg richting Albuquerque, maar voor deze stad gaan we via een scenic route wederom een mooi gebied in. Voordat we aan deze scenic route beginnen komen we nog in bewoond gebied waar het ons eindelijk lukt beerspray te kopen. De scenic route naar en door de Valles de Caldera is prachtig. Rode bergen met veel groen en slingerwegen door de heuvels / bergen. We vinden een leuke campground midden in een bosrijk gebied. We krijgen een grote plaats toegewezen en als de avond valt maakt Bobby eindelijk weer een kampvuurtje aan.

Na een koude nacht zoeken we toch maar eens uit hoe de verwarming werkt. En dat is heel simpel, gewoon schuifje van de thermostaat omhoog schuiven en klaar is kees. Geen generator nodig, geen gas nodig, gewoon op de batterij.

Vanaf het Visitor center kijken we uit over de prachtige vallei waar een grote groep elanden op hun gemakje aan het grazen zijn. Tijdens een wandeling proberen we dichter bij de kudde te komen, echter een klein stroompje blokkeert de doorgang.

Na een leuke wandeling rijden we verder door de vallei naar Bandelier. Aangezien het nog best een lange rit door de bergen is, besluiten we hier ook te overnachten. Bij de ingang van het Monument zegt een dame dat er een shuttlebus naar het Visitor center rijdt tot 3 uur. Het is half 3 dus dat wordt krapjes. Daarna zegt ze dat we tot het Visitor center door mogen rijden maar er maar 1 plek is om een camper te parkeren. Schiet lekker op…. In dit park zijn mooie wandelroutes en grotwoningen. We zijn echter zo laat dat we de laatste shuttle bus waarschijnlijk gemist hebben en eigenlijk geen zin meer hebben om andere opties te bekijken. We zetten ons campertje wederom op een mooie plek in het bos en genieten van het zonnetje en de heerlijke temperaturen. We zitten weer op hoogte dus het is hier aangenaam vertoeven. We eten lekkere spareribs van Bobby’s kampvuur met aardappelsalade met vruchtjes. We bekijken de rest van de route en besluiten morgen door te rijden naar Taos en dan de enchanted drive rondom Wheeler Point te rijden.

Taos en omgeving

Afstand: 150 km, 3 uur rijden
Campground: Fawn Lakes campground

Vanuit de vallei rijden we via de prachtige weg genaamd de Enchanted Circle scenic byway de bergen in naar Taos. Deze Scenic Byway cirkelt 137 km rond Wheeler Peak, het hoogste punt van New Mexico. Onderweg rijden we langs het kerkje van San Francisco de Asis. Dit is een prachtig klein kerkje gebouwd van rode klei, een plaatje om te zien. Het wordt beschouwd als een van de meest geschilderde en gefotografeerde kerkjes van de wereld. Nadat ook wij het kerkje op de foto hebben gezet, rijden we door naar Taos. Ook Taos staat bekend om zijn kunst en ook dit plaatsje heeft een schitterende oude binnenstad met Adobe huisjes, kunstgalerijen en gezellige terrasjes met heerlijk eten. Daarna rijden we door over de Enchanted Cirle byway  en gaan we tot een hoogte van 3000 meter. We hebben prachtige vergezichten op de Zuidelijke Rocky Mountains, mooie valleien en passeren een aantal kleine oergezellige skidorpjes zoals Eagle Nest en Red River. Vooral het laatste plaatsje lijkt wel een Oostenrijks dorpje maar dan met saloons en cowboys, geweldig. Onderweg komen we ook nog een Vietnam monument tegen, gebouwd door een vader die twee zoons in de Vietnam oorlog heeft verloren. We overnachten net iets buiten Red River op een hele kleine campground aan een riviertje.  We zitten boven de 2000 meter en het koelt flink af, dus tijd voor een kampvuurtje en een lekkere warme douche. We leggen alle dekens op het bed dus koud zullen we het vannacht niet krijgen.

Great Sand Dunes Colorado

Afstand: 175 km, 2 uur ren
Campground: Piñon Flats campground

Tot nu toe hebben we deze vakantie geen enkele campground gereserveerd. Dat was niet nodig, omdat het nog laagseizoen is en dit gebied niet zo bekend is bij de toeristen die met een camper rondreizen. Maar vanaf vandaag verandert dat als we op weg gaan naar de Great Sand Dunes in Colorado. Er is een prachtige campground genaamd Piñon Flats, tegen de duinen aan, alleen die moet een half jaar van tevoren gereserveerd worden. En aangezien we een half jaar geleden nog niet wisten dat we deze camperreis zouden gaan maken!!!!! De campground heeft heel af en toe een first come first serve plekje en we weten dat er vandaag 1 plekje, nummer 61, beschikbaar is. Om deze te bemachtigen moeten we om 9 uur bij de campground zijn. En aangezien het 3 uur rijden is, gaan we om 6 uur al op pad. Als we opstaan is het vreselijk koud. We zetten de verwarming aan, gaan er in onze pyjama zelf voor staan en leggen onze kleding, sokken en schoenen voor de verwarming. Afzien hoor zo een campervakantie, zal er hilarisch hebben uitgezien!!!! Om 6 uur gaan we op pad en onderweg passeren we de grens van Colorado. De laatste paar kilometer doemen de zandduinen op, met op de achtergrond het Sangre de Cristo bergmassief, waar zelfs nog sneeuw op ligt.
Als we de campground op rijden horen we dat er al vier gegadigden voor dat ene plekje zijn. Pas als de mensen die er nu staan weg gaan, mag de plaats opnieuw worden opgeëist. Op hoop van zegen rijden we direct naar nummer 61. De andere vier gegadigden zijn nergens te bekennen en we geven bij het vertrekkende gezin aan dat wij hun plaats overnemen. Ach, soms moet je wat brutaal zijn. Daarna gaan we op een muurtje zitten en wachten tot het gezin alles heeft ingepakt. Als de volgende gegadigden komen om de plaats op te eisen, zegt het gezin dat ze te laat zijn, omdat wij de plek al hebben bemachtigd. En warempel, om 10 uur vertrekken ze en zetten we onze camper neer. De Camphost gaat akkoord en we krijgen de plaats officieel toegewezen, hoezo geluk!!!! Het is maar voor één nacht, want morgen is de plek weer gereserveerd. We hebben geen zicht op de prachtige duinen, maar dat mag de pret niet drukken, we hebben een plekje en kunnen van hieruit zo de duinen in wandelen.

Great Sand Dunes ligt ook boven de 2000 meter in de high dessert. Dat betekent erg warm overdag en koud in de avond en nacht. Het is een vreemd gezicht hoe de zandduinen tegen het Sangre de Cristo bergmassief aan liggen. Door de hoogte van meer dan 200 meter, zie je echter alleen de eerste rij met duinen en niet het enorme uitgestrekte duinengebied dat erachter ligt. Dat zie je wel als je de duinen beklimt en vooral de zonsondergang bovenop een van de hogere duinen schijnt prachtig te zijn. Rond 6 uur trekken we de stoute bergschoenen aan en trotseren we de enorme zandduinen om de zonsondergang vanaf de top te bewonderen. We lopen over een pad vanaf de campground naar Medano Creek, een riviertje dat we moeten oversteken om bij de duinen te komen. Daarna begint de bizarre klim naar boven. Het is niet uit te leggen hoe het is om via verschillende duinen over de kammen heen tot de hoogste duin te klimmen voor het adembenemende uitzicht. Afzien, afzien en nog eens afzien. Onze boots vullen zich met zand en lijken elke stap zwaarder te worden. En door de hoogte sjokken we als hijgende paarden metertje voor metertje naar boven. Er staat ook behoorlijk wat wind, waardoor we regelmatig gezandstraald worden. Meerdere keren denken we bij de top van een duin dat we er zijn, maar dan doemt er weer een hogere duin en steilere duin voor ons op. We doen er uiteindelijk 1,5 uur over om de top te bereiken, terwijl de daadwerkelijk afgelegde afstand misschien 2 kilometer is. Eenmaal op de top hebben we het geweldige uitzicht over het gehele duinengebied. Nu pas zien we hoe groot het gebied is. De zonsondergang is niet heel erg spectaculair, maar dat neemt niet weg dat de klim echt de moeite waard is. Het is inmiddels flink afgekoeld en we zijn blij dat we mutsen en een sweaters bij ons hebben. En ja, als je naar boven gaat, moet je ook naar beneden. Dat gaat gelukkig een stuk sneller. Maar, doordat het donker wordt is het hoogteverschil niet meer goed te zien en wordt het lastig te bepalen hoe we moeten lopen om niet in de kommen van de duinen uit te komen. Dat valt niet mee, maar uiteindelijk vinden we onze weg naar beneden. Het is inmiddels pikkedonker maar we waren goed voorbereid door onze “koplampen” mee te nemen. We moeten het riviertje nog oversteken en de schoenen en sokken gaan uit om door het water te waden. Kun je je voorstellen, een rivier boven de 2000 meter rond half 10 ‘s avonds….. ijs ijs maar dan ook ijskoud….. dachten dat onze voeten ter plekke vast zouden vriezen. Nadat we de rivier zijn overgestoken, gaan we op zoek naar het pad naar de campground. Ook dat valt niet mee, maar gelukkig zien we in de verte een lichtje. Rond half 10 ploffen we neer op ons stoeltje, we zijn bekaf en hebben niet meer de puf om nog iets te eten klaar te maken. Dus een drankje en een chippie en dan moe maar voldaan ons bedje in. Of deze tocht met zijn tweetjes in dit gigantische duinengebied een slimme zet was, eh, waarschijnlijk niet, maar het is allemaal goed gegaan en we zullen het nooit meer doen.

De volgende ochtend hebben we weer geluk, want ook dan bemachtigen we weer een nieuw plek op de campground, zelfs MET uitzicht op de duinen. Na de bizarre tocht van de avond ervoor besluiten we vandaag rustig aan te doen. We maken een wandeling van 3 km, die begint bij de campground. Dat moet te doen zijn. Maar oh wat valt het tegen, het lijkt wel alsof we de duinen van gisteren nog in de benen hebben zitten en onze longen geen zin hebben om mee te werken. Een paar keer twijfelen of we nog verder gaan, want we moeten uiteraard weer klimmen. Maar bikkels als we zijn halen we ook nu de top en het uitzicht over de duinen is uiteraard weer prachtig. De terugweg gaat ons een stuk beter af. Daarna is het relaxen, een boekje lezen en in de grotere plaats Alamosa onze bevoorrading weer aanvullen en even een wifi plek opzoeken, want morgen gaan we weer op pad. 

Pagosa Springs

Afstand: 150 km, 2,5 uur rijden
Campground: East Fork Campground

De route naar Pagosa Springs gaat over een pas van bijna 4000 meter hoog en voor het eerst deze vakantie rijden we in de sneeuw. Het is een pittige tocht met de camper, maar het is heerlijk om zo in de bergen te rijden. We vinden een leuke campground midden in het bos en Bobby zorgt voor de koude avond weer voor een heerlijk kampvuur. Dit is het ultieme camperleven in de prachtige natuur van Amerika. De volgende ochtend laten we ons verwennen in een spa. Pagosa Spring staat namelijk bekend om zijn warmwaterbronnen en na alle wandelingen hebben we dat wel verdiend. De Spa ligt in de natuur aan een rivier en heeft 10 verschillende warmwaterbronnen met verschillende temperaturen. Dit gecombineerd met een massage en een heerlijke lunch, maakt de dag compleet. 

Durango

Afstand: 100 km, anderhalf uur rijden
Campground: Junction Creek

Eind van de middag rijden we door naar Durango. We hebben een campground in het bos net buiten het stadje en we moeten we nog een aardig stijl gravelweggetje op rijden om op de campground te komen. Durango een toeristisch cowboy plaatsje in de bergen waar van alles te doen is. Je kunt er raften, fietsten, maar de grootste attractie is de treinreis van Durango naar Silverton. Als echte Hollanders, wonend op een eiland waar fietsen eigenlijk geen optie is, huren we een fiets en fietsen we een mooie route langs de Animas rivier. Het is een leuke route met klimmen en afdalen, maar dat kunnen onze spiertjes weer aan. Op meerdere plaatsen zijn gezellige terrasjes, waar we uitrusten en genieten van de rafters die voorbij varen. Een heerlijk ontspannen dag die we afsluiten met een goede Lomito bij een echt Western steak restaurant.

Uiteraard hebben we ook de treinreis naar Silverton geboekt. Dit is een oude stoomtrein die door de bergen van 2000 naar 3000 meter sjokt en de vergezichten schijnen prachtig te zijn. We hebben op het laatste moment nog een plaatsje kunnen bemachtigen in een open wagon ( soort veewagen waarbij de zitplaatsen dwars op de rijrichting staan). Hierdoor heb je allemaal een prachtig uitzicht over de voorbij trekkende natuur. Aangezien het een stoomtrein is die echt op ouderwetse kolen rijdt, worden we tijdens de rit bedolven onder het roet. Maar dat mag de pret niet drukken, we hebben een prachtig uitzicht op de bergen en Canyon waar de trein doorheen rijdt. De trein stopt een aantal keren om water bij te vullen, zoals dat vroeger ook gebeurde, echt terug in de tijd.

Het duurt 4 uur om in Silverton aan te komen en daar hebben we 1,5 uur om het stadje te bekijken. Silverton bestaat maar uit een aantal straatjes met restaurantjes, saloons en giftshops, midden in de prachtige bergen. Het straalt een enorm relaxte sfeer uit en de kleine gebouwen zijn allemaal prachtig beschilderd. Na een simpele lunch dalen we in 4 uur weer af naar Durango. Als we terug komen op de campground en ons gaan douchen, moeten we twee keer soppen, want na de eerste keer is het schuim op ons lichaam nog grijs van het roet. Wat een geweldige dag was dit, wederom een ervaring om nooit te vergeten.

Angel Peak scenic Area

Afstand: 100 km, anderhalf uur rijden
Campground: Angel Peak campground

Vandaag rijden we Colorado uit en New Mexico in, naar Angel Peak Scenic Area. Dit is een gebied met Badlands en van veraf zien we al de Angel Peak liggen, de hoogste Badland van het gebied. Vanaf de doorgaande weg naar de campground is het 6 mijl dirtroad. Het 1e gedeelte worden we zo door elkaar geschud dat we medelijden krijgen met de camper en de inboedel. En we hebben nog een hele weg te gaan. De weg loopt langs de rim van de Badlands en er zijn een aantal scenic spots, waaronder het zicht op de Castle Rock. Ongelooflijk zo mooi en we kunnen helemaal tot de bergen van Durango kijken. We klotsen de hele rim af en eindigen op de campground. Hier zijn 9 plekken en we kunnen kiezen, want ze zijn allemaal vrij. Helemaal alleen on top of the world, geweldig en dan ook nog gratis. Dit is namelijk een BLM campground (Bureau Land Management) zonder voorzieningen en die zijn gratis!!!! Dit is het voordeel van het zoeken naar plekjes die nog niet door de andere toeristen ontdekt zijn. We zetten onze stoeltjes aan de rand van de rim, pakken een biertje, wijntje en chipje en genieten totdat het zonnetje achter de Badlands verdwijnt. Dit is de mooiste plek waar we ons campertje tot nu toe hebben neergezet.

We willen vanaf Angel Peak de nog totaal onbekend Lylook Badlands gaan verkennen. Ze zijn zelfs zo onbekend, dat er nergens bewegwijzering is. Via een van internet gedownloade routebeschrijving komen we uit op een zandpad, waar allemaal grote vrachtwagens rijden. Het omliggende gebied is ook een olieveld en na de zoveelste vrachtwagen besluiten we de Lybrook Badlands te laten voor wat ze zijn. We rijden nog een leuke scenic route richting het plaatsje Cuba en genieten daarna op ons prachtig plekje bij Angel Peak nog een keer van de zonsondergang. Morgen gaan we weer op pad, nu naar de Bisti Badlands. Hopelijk vinden we deze wel.

Bisti Badlands

Afstand: 120 km, 2 uur rijden
Overnachting: Parkeerplaats

Vanaf Angel Peak rijden we via Farmington (wifi) naar de Bisti Badlands. Dit is een groot gebied vol met prachtig gevormde hoodoo’s (steen Pyramides). We moeten de 2e afslag hebben naar de South Parking Lot, want de 1e afslag naar de North schijnt vanwege de slechte weg dicht te zijn. De afslag ligt tussen mijlmarker 70 en 71 en via een gravelweg komen we bij de parkeerplaats uit. We hebben gelezen dat je hier de nacht door mag brengen, dus dat gaan we doen. Dan kunnen we morgenochtend vroeg aan onze hoodoo wandeling beginnen. ’s Middags maken we een korte hike naar een plateau met hoodoo’s om onze GPS uit te proberen. Dit gebied heeft namelijk geen wandelpaden en je kunt hier gemakkelijk verdwalen. Het wordt echter steeds slechter weer en nadat we de korte wandeling hebben gemaakt begint het te regenen. Oeps gravelweg, gravel parkeerplaats, dat belooft niet veel goeds. Ik heb ook gelezen dat de Badlands bij regen en de rivierbeddingen in korte tijd in stromende rivieren kunnen veranderen. En onze parkeerplaats ligt aan een rivierbedding. We hadden bewust de weersvoorspellingen in de gaten gehouden en die waren goed?? We gaan er maar vanuit dat het in de loop van de middag wel verder op zal klaren en het allemaal niet zo een probleem zal zijn. Echter in de loop van de middag gaat het harder regenen en aan het begin van de avond krijgen we er ook nog onweer bij. Nu begint de stress wel een beetje toe te slaan. We besluiten op de voorspellingen te vertrouwen en blijven waar we zijn. In het donker over een beregende gravelweg terug naar de hoofdweg rijden is eigenlijk ook geen optie. Wat als we ons vast rijden en waar moeten we naartoe als we bij de hoofdweg zijn. Laat op de avond stopt het gelukkig met regenen en niet veel later zien we dat de lucht open trekt en er sterren tevoorschijn komen. We kruipen ons bedje in en hopen dat het vannacht verder droog blijft.

De volgende ochtend worden we wakker met een strakblauwe hemel, dus de voorspellingen waren correct. Rond 7 uur gaan we op pad, want het wordt warm in de loop van de dag en we hebben een paar uurtjes hiken voor de boeg. De GPS coördinaten van de bezienswaardigheden zijn ingevoerd en we hebben een kaartje waarop de mooiste hoodoo’s zijn afgebeeld. Bobby loopt als een volleerde gids door de Badlands. We kunnen helaas niet gewoon de pijl van de GPS volgen en moeten behoorlijk klimmen en ons door Canyons wringen om de route een beetje te volgen. Ook doet de GPS soms vreemd en voor alle zekerheid zet ik regelmatig met een stok een pijl in het zand, zodat we eventueel de weg terug kunnen vinden. Na meer dan anderhalf uur buffelen, waarbij we soms twijfelen of we nog de goede kant op gaan, komen we bij een grote inham vanaf de rivierbedding, helemaal vol met Hoodoo’s. We moeten nog zeker een half uur zoeken om een weg naar beneden te vinden om tussen de Hoodoo’s door te lopen. Wat is dit geweldig!!!!

We volgen de GPS verder in de richting van de Arch, want ook die moet hier in de buurt zijn. Maar helaas geen Arch te bekennen. Dan voert Bobby de coördinaten van de Cracked Eggs in. We wandelen een stukje in volgens ons de goede richting, maar zien ze niet. Als we op zoek gaan, want het moet hier echt zijn, zien we ineens de Petrified Logs liggen. Klopt, die ligt vlakbij de Cracked Eggs dus we zitten goed. Dus verder zoeken maar de Cracked Eggs zien we niet, alhoewel, als we er bijna over struikelen zien we ze pas. We keken te ver weg, terwijl ze aan onze voeten lagen. Nu komen we er ook achter dat de inham met Hoodoo’s, Hoodoo City was. We zoeken nog even naar de Arch maar die is ons echt niet gegund. Waarschijnlijk klopten de coördinaten niet. Nu hebben we gezien wat we zien wilden en is het zaak weer bij de parkeerplaats uit te komen. Dus Bobby voert wederom de GPS coördinaten van de parkeerplaats in en ook dit gaat goed. Na een klein uurtje zijn we weer bij ons campertje en gaan we moe en voldaan een heerlijke boterham met aardbeien eten. Wat een ochtend, wat was dit mooi.

Canyon de Chelly National Monument

Afstand: 300 km, 6 uur rijden
Campground: Cottonwood campground

Aan het begin van de middag rijden we door naar Canyon de Chelly. Het is best een lange rit, maar rond 6 uur rijden we de campground op. We hebben een prima plekje onder hogere bomen. Grappig is dat er bij de ingang een bord staat dat het verboden is om alcohol te drinken. Dit is indianen gebied en die zijn non alcohol!! Nou, dat bepalen we zelf wel!!! We zitten voor het eerst niet meer op hoogte en door de aangename avondtemperatuur blijven we lang bij het kampvuurtje zitten.

Canyon de Chelly heeft een Noord en een Zuid rim en allebei zijn ze de moeite waard om te bezoeken. De canyon is erg groen en de route langs de rims heeft meerdere uitzichtspunten van waaruit je via een steile wand de canyon in kunt kijken. Eén van de uitzichtspunten is Spider Rock, een rots die meer dan 100 meter de lucht in steekt. We worden bijna duizelig als we over de rand naar de bodem van de Canyon en de Spider Rock kijken, wat een diepte pfpfpf.

We maken ook een pittige wandeling naar beneden de Canyon in. Het pad begint met een tunnel en op bepaalde momenten loopt het pad schuin af richting de bodem van de canyon. We lopen dan ook tegen de rotsen aangeplakt, omdat we toch wel een beetje moeite hebben met de hoogte. En dan te bedenken dat de native indians hier gewoon op een paard naar beneden rijden, gekkenwerk. Beneden lopen we nog een klein stukje langs een riviertje en dan komen we bij de grotwoningen uit. Toch wel knap hoe ze dit heel lang geleden uit de rotsen hebben gehouwen en zelfs stukken muur in de wand hebben opgemetseld. De klim naar boven valt ons mee. We doen er uiteindelijk maar dik 20 minuten over. Daarna terug naar de campground en weer een lekker vuurtje stoken.

Petrified forrest

Afstand: 160 km, 2 uur rijden
Campground: Koa campground in Holbrook

En dan komt het einde van de vakantie nabij, onze laatste stop, de Petrified Forest. Een mooi Badland gebied met zoals de naam het zegt versteende boomstammen. Ook door dit park loopt een mooie scenic route met een aantal korte hikes. Ook weer bijzonder om te zien. We overnachten op een KOA campground, niet onze eerste keuze maar we moeten de generator opladen en de camper schoonmaken en hebben daarvoor water en elektra nodig. We draaien zelfs nog een wasje, waardoor we onze kleding schoon mee naar huis kunnen nemen.

Lost Dutchman State Park

Afstand: 325 km, 4 uur rijden
Overnachting: Lost Dutchman Campground

Het Lost Dutchman State Park ligt tegen de Zuidkant van Phoenix aan. Hier brengen we de laatste nacht door, zodat we de volgende ochtend op tijd onze camper in kunnen leveren. We hebben vanaf onze campsite een mooi uitzicht op de rode bergen en zonsondergang en konden ons geen betere plek voorstellen om de laatste avond van onze vakantie door te brengen. De volgende ochtend leveren we ons campertje in en vliegen we terug naar SXM. We hebben ons al voorgenomen dat dit zeker niet onze laatste camperreis zal zijn.

Tips

  • Denk aan een Esta en als je met kinderen reist, elk kind moet in Amerika een eigen paspoort hebben
  • De prijzen van brandstof verschillen enorm in de VS. Tanken in een nationaal park of in dorpen is erg duur. Probeer daarom bij supermarkten, grote steden of langs snelwegen te tanken
  • Het is voordeliger om sommige benodigdheden zelf te kopen zoals campingstoeltjes, broodrooster e.d. dan te huren of kopen bij de verhuurder. Op de laatste dag zet je ze bv. te koop op de camping. Is ons al vaker gelukt.
  • Haal je boodschappen in grote supermarkten zoals de Wallmarkt of Safeway. Vaak hebben ze gratis klantenpassen, die je veel korting opleveren
  • Bij de huur van je camper zijn er een aantal kilometers (of miles) per dag gratis. Ga je hier overheen? Dan moet je achteraf bij betalen. Soms is het mogelijk om van te voren een pakket af te kopen met extra kilometers. Als je van te voren dus een beetje uitzoekt hoeveel je gaat rijden is het voordeliger om er een pakket bij te kopen. Hetzelfde geldt voor het afkopen van de generatorkosten. Wij doen dit nooit omdat wij de generator bijna nooit gebruiken. En tijdens het rijden laadt de generator weer op.
  • Ben je van plan veel Nationale parken te bezoeken, koop dan een National Park Pass. Deze is te koop bij de ingang van alle nationale parken en hiermee ben je vaak voordeliger uit
  • Houd er rekening mee dat de hoogte en breedte van een camper heel anders zijn. Het is handig om hier een briefje van te maken (ook in inches) en het op het dashboard te plakken
  • Je weet het vast al maar bij deze neem een wereld-stekker mee (voltage is 110) en evt. verlengsnoer voor kleine apparaten
  • Wij gebruiken altijd de wegenkaarten van Rand McNally, te koop bij vrijwel elke supermarkt of benzinestation. Hierop staan ook de scenic routes aangegeven
  • Op de snelweg word je zowel links als rechts ingehaald denk daaraan. ‘keep your line’is het motto
  • Als je op een camping (met name campings in nationale parken) buiten eet, zorg er dan voor dat er geen etensresten achter blijven. Blijven deze resten wel liggen dan moet je niet raar opkijken als een aantal beren op bezoek komen. Beren moet je ten alle tijden serieus nemen, prachtig om te zien maar ze kunnen een camper zo slopen. Bovendien als een beer went aan mensen wordt hij uiteindelijk door rangers afgeschoten, denk hier aan!
  • De laatste maar erg belangrijke tip is voor als je medicatie meeneemt op vakantie. Zorg er dan voor dat je een verklaring van de huisarts bij je hebt en/of een medicijnen paspoort zodat je door de politie, beveiligers op het vliegveld of anderszins niet aangehouden wordt, omdat de medicatie voor drug worden aangezien.

Hopelijk heb je veel plezier gehad aan het lezen van dit reisverslag. Mocht je nog vragen hebben neem dan contact met ons op via de contactpagina of laat een reactie achter op de berichtenpagina.

Hopelijk heb je met plezier het verslag gelezen. Het was wel een heel verhaal. Mocht je nog een vraag of opmerking hebben, vul dan even het contactformulier op de contactpagina in of laat een bericht achter op de berichtenpagina.